"Å vakne til ein ny dag er som å få ei forundringspakke. Du veit ikkje kva ho inneheld, og kvar gong er det like spanande å opne ho." Jan-Magnus Bruheim Spegelbrot. 1990, s. 51

BREVET

Eg sit i kveld og skriv til deg
og kjenner orda spire.
Men enno står det berre eitt
og lyser på papiret.

Eit «kjære» berre, står det her.
Eg må vel finne fleire?
Men vide flakkar tankane,
som fuglar kringom reiret.

Det er så mangt eg skulle sagt –
Fortenkt eg sit ved bordet
og tenkjer: kanskje er det nok
med dette eine ordet.

Eg ynskjer deg – kvarhelst du bur
langt burte eller nære,
at du kan kjenne varmen frå
det vesle ordet: Kjære.

Bok: Dikt i utval, 2014
Jan-Magnus Bruheim

---