Kunne eg vera
føter,
som sprang med hjelp
til den som ropa i naudi.
Kunne eg vera
hender
som bar
mat til den svoltne
trøyst til den sorgtyngde
uppreising til den
som ligg slegen ned.
Kunne eg vera
ein munn,
som midt i larmen
makta å trengje igjenom
med rop og med råd
til den som er rådlaus.
Kunne eg bera
stille til den stride,
mildskap til den harde.
Kunne eg
kunne eg
vera
fred.
Jan-Magnus Bruheim
Har du lyst på fleire smakebitar av alt det flotte som Jan-Magnus Bruheim har skrive?